Het hoboriet was mijn strohalm

Tophoboïst Han de Vries (1941) is een rasverteller. Eerlijk en met een flinke dosis zelfspot blikt hij terug op zijn bewogen leven. Hij vertelt over zijn pijnlijke jeugd als Joodse jongen en hoe het hoboriet zijn ‘strohalm’ werd, over zijn liefde voor Willem Breuker, vrouwen en vrienden, en over dirigenten en andere kwelgeesten.

De piepjonge De Vries zat in het Concertgebouworkest onder Bernard Haitink, maar ging na de Notenkrakers-actie zijn eigen weg, met dwarse keuzes: naast zijn loopbaan in de klassieke muziek speelde hij in avant-garde, jazz, salonorkest en zelfs bij Ramses Shaffy. Vernieuwers als Louis Andriessen en Peter Schat componeerden voor hem. Hij beleefde wilde avonturen met collega-blazers op de racefiets en tijdens cruises met topfluitist James Galway. Toen zijn verleden hem alsnog inhaalde, bood de beeldende kunst een uitweg.

Journalist Annemieke Hendriks sprak vier jaar lang met Han de Vries, en interviewde daarnaast collega’s en naasten over hem, onder wie Abram de Swaan, Edo de Waart, Elly Ameling, Vera Beths, Theo Loevendie en Jaap van Zweden. Ze schreef het boek als onafhankelijke journalist.

Een onthullend portret van een eigenzinnig musicus en mens. Met nog ongepubliceerde foto’s van Emmy Andriesse, Cas Oorthuys, Bert Nienhuis en Pieter Boersma.

Annemieke Hendriks (1956) is socioloog en schreef voor o.a. De Groene Amsterdammer, Vrij Nederland, de Volkskrant en Trouw. Ze publiceerde Nederlandse en Duitse verhalende non-fictieboeken, vooral over cultuur en Europa. Centraal in haar werk staan mensen, motieven en machten.